مقدمه کمبود ویتامین D یک مشکل مهم بهداشتی جامعه است که در افراد مسن شایع تر است و ممکن است در افراد مسن ساکن خانه سالمندان نیز بیشتر باشد. هدف از این مطالعه بررسی میزان شیوع کمبود ویتامینD در افراد مسن ساکن خانه سالمندان و مقایسه آن با افراد مسن خارج خانه سالمندان می باشد. روش کار در یک مطالعه موردی- شاهدی که در سال 1387-1388 در شهر تبریز انجام شد، 140 فرد مسن ساکن خانه سالمندان و 140 فرد مسن خارج از خانه سالمندان وارد مطالعه شدند. سطوح سرمی 25(OH)D ،هورمون پاراتورمون (PTH)، آلکالین فسفاتاز (Alp)،کلسیم (Ca)، فسفر(P)، آلبومین (Alb) در این افراد اندازه گیری شدند. از روش های تی، کای دو، آنوا وهمبستگی برای تجزیه وتحلیل آماری فرضیات استفاده شد. نتایج میانگین سطح سرمی 25(OH)D در افراد ساکن خانه سالمندان ng/ml 65/16±10/16و در افراد خارج از خانه سالمندان ng/ml 78/24± 62/39 بود (001/0= p . شیوع کمبود ویتامین D (کمتراز 20 ng/ml) در گروه ساکن خانه سالمندان 75% و در گروه خارج خانه سالمندان 1/20% افراد را شامل می‌شد. سطح سرمی ویتامین D با سطح سرمی PTH در دو گروه مورد و شاهد و با سطح Alp در گروه مورد ارتباط معکوس داشت (001/0 = p). نتیجه‌گیری در این مطالعه شیوع بالایی از کمبود ویتامین D در افراد مسن ساکن خانه سالمندان نشان داده شد که میزان آن در مقایسه با افراد همسن و همجنس خارج از خانه سالمندان بیشتر بود. توصیه می‌شود از روش هایی همانند غنی سازی مواد غذایی با ویتامین D و یا مکمل های ویتامینD در گروه های در معرض خطر بیشتر استفاده شود.
