Izlaganje tematizira srodnost religijsko- filozofijske refleksije »Istoka« i »Zapada« na temelju razumijevanja perenijalne filozofije koje predstavlja Aldous Huxley. Riječ je tu o univerzalnom metafizičko-psihologijsko-etičkom sklopu koji se primarno odnosi na jednu, božansku zbilju koja je temelj raznolikog svijeta stvari i ljudi. Istaknuto mjesto u tom sklopu zauzima problem milosrđa kao najvišeg oblika ljubavi, nadređenog svim oblicima emocionalne i/ili tjelesne ljubavi – jer, za razliku od njih, svoj začetak ima u volji. Glavne su odlike tog i takvog milosrđa nepristranost, spokoj i poniznost – iz čega proizlazi odrednica univerzalnosti – pa se u Huxleyjevu poimanju ono ispostavlja kao korijen svega morala. Izlaganje je u tome smislu u prvome redu posvećeno razmatranju milosrđa kao važne točke pri oblikovanju svojevrsnoga nacrta za nesebičan život unutar perenijalne filozofije.
