İnsanların tek başına yaşayamayacağı gerçeği doğuştan gelen iletişim dürtüsünün kaynağını oluşturur. Bu koşullar spor bilimleri araştırmacıları için antrenör-sporcu ilişkisi üzerine araştırmalar yapılması gerekliğini ortaya çıkarır. Bu bağlamda araştırmanın amacı antrenör-sporcu ilişkisinin özgüven üzerindeki etkisinin incelenmesi olarak belirlenmiştir. Araştırmada verilerin elde edilmesi sürecinde kolay ulaşılabilir örneklem yöntemi tercih edilmiştir. Çalışma grubundaki tüm katılımcılardan gönüllülük esasına dayalı olarak yanıtlar alınmıştır. Bu kapsamda 59’u kadın, 148’i erkek toplamda 207 sporcu çalışma grubunu oluşturmuştur. Araştırma betimsel tarama modelinde tasarlanmıştır. Araştırmada elde edilenveriler “Antrenör-Sporcu İlişkisi Envanteri” ile “Öz-Güven Ölçeği”aracılığıyla toplanmıştır. Elde edilen bulgularda antrenör-sporcu ilişkisi ile özgüven düzeylerinin yönü doğrusal bir ilişki içinde olduğu ve antrenör-sporcu ilişkisinin özgüveni yönü doğrusal anlamlı şekilde yordadığı belirlenmiştir. Elde edilen bulgulardan hareketle yüksek olumlu antrenör-sporcu ilişkisi ile genel özgüven düzeyinin artırılabileceği söylenebilir.
