Autorka analizuje fenomen ciszy w międzyludzkiej relacji, która staję w niej figurą nie tyle coś konkretnie mówiącą, co otwierającą uczestników na wzajemne domysły. "Wymowność" ciszy ma dotknąć drugiego czymś, czego on sam ma się domyśleć, a czego milczący nie wypowiedział. Tego rodzaju wykorzystywanie ciszy w relacji (szczególnie dorosłych wobec dzieci) ma wg. autorki charakter manipulacyjny. Zaburza bowiem sytuacje uczenia się opartego na szacunku, szczerości i odwadze procesu komunikacji.
