Zijden kettingen : Twee gedichten van Faverey op het kruispunt tussen oost en west. In C., de Strycker (Ed.)Zwemmen in talen : Nederlandstalige poëzie in internationaal perspectief (pp. 104-114). GentPoëziecentrum. (2020).
De diep intertekstuele aard van de poëzie van Hans Faverey (1933-1990) is zijn commentatoren niet ontgaan. In de acht bundels die Faverey tussen 1968 en 1990 publiceerde duiken allerlei bekende eigennamen op uit de westerse literaire en kunstwereld, in het bijzonder schilderkunst en muziek.In zijn schaarse interviews drukt Faverey echter ook nadrukkelijk zijn bewondering uit voor oosterse voorgangers . Ook de inventaris van de privé-bibliotheek van de dichter bevat genoeg materiaal om het spoor naar het oosten te volgen. Aan de hand van twee gedichten van Faverey zal ik eerst op de typologie en de functie van de opgespoorde Chinese interteksten wijzen. Hieruit zal blijken hoe de oosterse en de westerse denkbeelden elkaar aanvullen in de poëzie van Faverey.
